Konstytucja jako prawo określa podstawowe zasady działania społeczeństwa, prawa i obowiązki obywateli oraz zakreśla pewne granice- zakazy. Istnieje także swojego rodzaju konstytucja zawarta w Piśmie Świętym. Za taki zbiór zasad, według których chrześcijanin powinien żyć, wielu biblistów uważa kazanie na górze, które Jezus wygłosił swoim uczniom. Jak rozumieć błogosławieństwa wymieniane w tym fragmencie? Co oznacza bycie błogosławionym? Do czego zobowiązują nas zasady w niej przedstawione, skoro mienimy się chrześcijanami? Jakie cechy powinny nas charakteryzować? Czy można je traktować wybiórczo?

Jaka nauka wynika z pierwszego „paragrafu” chrześcijańskiej konstytucji, mówiącego o ubóstwie w duchu? O kim można powiedzieć, że jest ubogi w duchu? Jak na nasze myślenie o sobie  wpływa świadomość swego duchowego ubóstwa przed Bogiem? Dlaczego postawa ubogiego w duchu jest prawidłowa w relacji z Bogiem? W jakich postaciach biblijnych możemy zauważyć taką postawę? Jakie jest nasze postrzeganie samych siebie? Dlaczego tak ważnym jest, by mieć świadomość swojej grzeszności wobec świętości Boga? Dlaczego jest ona niezbędna w naszym zbawieniu? Kto może dokonać w nas przemiany byśmy byli godni stać przed Panem? Dzięki komu możemy być osadzeni w kręgach niebieskich i być obywatelami Królestwa Niebieskiego?