Gdy patrzymy na dobra materialne jak na wyraz naszego bezpieczeństwa, radości i naszej wartości jako ludzi, zaczynamy w pewnym sensie kręcić się na karuzeli napędzanej coraz to nowymi gadżetami, prezentami, zakupami. Ważne jest to co mamy, jakie są perspektywy na przyszłość i czy wszystkie nasze pragnienia (no bo nie potrzeby) zostają spełnione.

W Judzie, lud składał ofiary królowej niebios, bo to się opłacało. Z jej rąk płynęło wiele bogactw dla Judejczyków, co też było zgodne z ich myślą, która to nie zmieniła się aż do przyjścia Mesjasza. Oczekiwano, że przyniesie On im powodzenie, bogactwo, wolność i panowanie. Nie oczekiwali, że da im TYLKO zbawienie. Jedynie zbawienie!

Okres świąteczny to dziś dla wielu osób okres nie – dawania, wręcz przeciwnie! Dostawania! Wyczekujemy góry prezentów. Robimy nawet listę, która nas usatysfakcjonuje. Czy jednak w chwilach intensywnego ganiania po galeriach znalazł się moment na refleksję, jaki jest dla Ciebie najcenniejszy prezent? Co najbardziej istotnego w życiu możesz dostać? Czy zbawienie to rzeczywiście kiepski prezent od Boga? Czy potrzeba nam czegoś więcej niż odkupienia grzechów? Jaka jest nasza reakcja na problemy ekonomiczne w naszym życiu? Czy Bóg bardziej zawodzi niż królowa niebios? Dlaczego ona może dać wszystko a Bóg wszystkiego dać nie chce? Czy nasze oczekiwania zawsze powinny być spełnione? Pan Bóg to nie “święty Mikołaj”. Jego dary to nie zbyteczne prezenty. Jego błogosławieństwo to nie czysta ekonomia. Jako Jego dzieci możemy oczekiwać Jego pomyślności, ale jedynie tej, która przynosi dobro naszej duszy. Czy modląc się i prosząc myślimy o rozwoju duchowym czy o zaspokojeniu żądzy cielesnej? Jakie są nasze intencje? Czy wyrażamy wdzięczność za nasze zbawienie? Jak oddajesz Bogu cześć? Jak spędziłeś okres świąt? Dziękując za zbawienie czy za prezenty “gwiazdkowe”? Czy znalazłeś prawdziwą obfitość w te święta?