Gdybym dziś miał się zapytać ludzi czy coś ukradli w swoim życiu to większość odpowiedziała by że nie przypomina sobie aby coś komuś ukradła. Ale gdy już sprecyzuje pytanie czy np. zabrali długopis który należał do jego pracodawcy, to jak myślicie jaka by była odpowiedź?

– Noooo, zdarzyło mi się zabrać, może raz.

– A czy wiesz że to była kradzież?

– Nieeee, przecież to tylko długopis tak mała nieistotna rzecz.

– Tak, ale nie należał do ciebie tylko do twojego pracodawcy, a to oznacza że przywłaszczyłeś cudze mienie.

– no i …

Według Pisma i prawa Bożego jesteś winien popełnionego czynu i złamałeś jedno z przykazań a to znaczy że złamałeś cały zakon a ceną za grzech jest ŚMIERĆ!

Większości ludziom mowa o przykazaniach jest głupstwem i stratą czasu. Chcą żyć dla siebie i być władcą swojego czasu i postępowania. Jest to oczywiście pozorne i trwa krótką chwilę a cena za to jest ogromna. Nie chcą dopuścić do rozumu że tak naprawdę są podporządkowani innemu panu który nimi rządzi. Pismo Święte mówi że ludzie żyją w świecie który jest podzielony na dwie części. Jedni żyją w świecie w którym najważniejszym przykazaniem jest aby się wzajemnie miłowali a drudzy żyją dla samych siebie i noszą charakterystyczne znamię i cechy które dobrze opisane są w ewangelii Jana 10:10a „Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać …”  a imię władcy tego królestwa to – złodziej!

Dobrze by było aby dziś spojrzeć w głąb swojego serca i zobaczyć jakie znamię w nim mamy?

List do Efezjan 4: 22-28

„Zewleczcie z siebie starego człowieka wraz z jego poprzednim postępowaniem, którego gubią zwodnicze żądze, I odnówcie się w duchu umysłu waszego, A obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy. Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich. Gniewajcie się, lecz nie grzeszcie; niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym, Nie dawajcie diabłu przystępu. Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu.” 

W fragmencie tym wyraźnie widać że apostołowi Pawłowi zależało abyśmy weszli w poznanie Pana Boga od samego początku swojego chrześcijańskiego życia wyzbyli się i odrzucili znamiona i cechy które narzuca nam władca tego świata.

Nowe życie w Chrystusie to nie jest mistycznym życiem ale życiem odmienionym, przekształconym. Bogu zależy aby grzech nie panował w naszym życiu, aby nasze serce było otwarte na uświęcenie, abyśmy mieli czysty charakter, a nie jakie mamy przeżycia.

Jeżeli Duch Święty przekonuje cię do grzechu, to jaką decyzję podejmujesz?