Dawid był wyjątkowy. Nie z powodu jego bogactwa, inteligencji, ubioru czy statusu. Nie z powodów, na które patrzy człowiek. Dawid bardzo głęboko traktował relację z Bogiem. Nie polegała ona tylko na zasadzie bezwzględnego przestrzegania zakonu „to rób, tego nie rób, a o tym nawet nie myśl”, ale na więzi, przywiązaniu i przede wszystkim miłości, na miłowaniu swojego Pana. Co znaczy być według „serca Bożego”? Co wyróżnia Dawida na tle innych sług, proroków, dzieci Bożych? Jaki był? I czego możemy się od niego nauczyć?