Na naszej ścieżce zdarza nam się niestety zapomnieć, czyją rzeczą jest zbawienie. Silimy się na święte życie na nasz własny sposób,według naszego mniemania i poznania, pomijając w tym osobę Chrystusa, Jego wolę, Jego wskazówki, Jego mądrość, Jego ofiarę. Gasimy Ducha Świętego, chociaż wydaje nam się, że jesteśmy nim napełnieni. Wynikiem tego bywa ciężar zakonu, przez nas stworzonego, lęk o stan zbawienia, zachwianie, brak przyglądania się własnemu sercu, a wszystko to dlatego, że słuchamy własnego głosu mądrości. Czy jest nowe życie w Chrystusie? Dlaczego wciąż do tego pytania wracamy? Ile wiesz o Jezusie? Jak ci się wydaje, ile Jego jest w Tobie? A ile faktycznie Jego jest w Tobie?