Rozróżnienie pojęć, „ewangelikalizmu” i „nowego ewangelikalizmu” można by sprowadzić do skrótu myślowego „sola scriptura” i „sola cultura„. Dawniej, pokoleniom wierzących ludzi wystarczała Biblia do prowadzenia nabożeństwa, do nauki i rozwoju. Dziś w zaskakująco szybko zmieniającej się kulturze zdaje się to nie wystarczać. Młode generacje od wielu lat wprowadzają zmiany, które powodują potężne różnice między wierzącymi. Chrześcijaństwo nie polega już na umartwianiu, ale na dbaniu o siebie i o swoje samopoczucie w zborze. Kościół nie może już być postrzegany, jako smutny, nudny, nieciekawy. Musi być interesujący, rozrywkowy, popularny! I to nie przede wszystkim wierzący mają tak uważać, ale ludzie nienawróceni. To nie perspektywa złamanego człowieka i pokuty zachęca do przyjścia na nabożeństwo, ale jest to muzyka, dymy, flagi i inne gadżety. Co stało się z prawdziwym ewangelikalizmem? Co stało się z dzisiejszym chrześcijaństwem? Jaka jest historia nowo wprowadzanych nauk i jaki ona ma wpływ na dzisiejsze młode pokolenia? Czy kultura powinna być obecna w kościele? Czy zbór powinien być otwarty na zmiany i wygląd obecnej kultury czy raczej powinien zachować swoją indywidualność? Kto powinien się dostosować? Tolerancja z czyjej strony stanie się przekleństwem dla chrześcijan? Dlaczego ludzie zapomnieli o radości płynącej z relacji z Bogiem i zastąpili ją światową, bezwartościową rozrywką? Czym jest sprzedawanie produktu w kościele? Dlaczego kościół nie chce się separować? Czy ekumenia powinna być akceptowana? Czy Kościół zaczyna umierać? Czy z początkiem roku przyjdzie koniec świata? Jakie herezje są dziś głoszone w świecie protestanckim? Jak daleko zaczynamy być od prawdy? Czy wciąż zachowujemy zasadę „sola scriptura„? Czy Twój zbór ulega trendom? Jakie dziwaczne zachowania występują? Czy dbasz o dyscyplinę czy też wszystko wprowadzasz do swojego życia? Czy bronisz ewangelii krzyża? Czy Biblia jest nadal Twoim jedynym autorytetem?