“A z żebra, które wyjął z człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka.” 1M.2:22

W większości polskich przekładów mamy “żebro”. Tylko tłumaczenie Piotra Zaremby ma “z jego boku”. “Cala” jest użyte 41 razy w Starym Testamencie tylko dwa razy jako żebro. 21 jako bok i 12 jako część architektoniczna (podwójne drzwi, boczna sala). W swoim semickim korzeniu niesie ideę rozglądania się na boki. Ciekawe jest, że w hebrajskim forma pojedyncza słowa kobieta jest taka sama jak mężczyzny, kobieta i mężczyzna pochodzą z tego samego źródła słowa. Skoro kobieta i mężczyzna pochodzą z tego samego korzenia słowa, to ona nie jest poddana jego mocy, a raczej stoi u jego boku jako równa.

Bóg nie oznajmił stworzenia człowieka dobrym, dopóki nie stworzył kobietę i zakończył akt twórczy. Może dlatego kobiety wydają się być najbardziej wierne kościołowi i służbie Bogu. To one są ostatnim kawałkiem puzzli stworzenia i harmonii stworzenia z Bogiem. To ma sens, bo mężczyzna powiedział: “Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego”, a nie powiedział, że jest podobna do mojego żebra (policzcie sobie mężczyźni czy macie jedno żebro mniej od kobiety). No i na zakończenie, po stworzeniu (zbudowaniu) kobiety Bóg powiedział, że wszystko było bardzo dobre.

pastor Krzysztof Wójcik