Wielu z nas modli się gorliwie o przebudzenie na terenie swojego miasta, kraju. Chcemy by ludzie nawracali się po sąsiedzku, w szkole, w pracy, dosłownie wszędzie. Chcemy by Pan dotknął ludzi nienawróconych, ale także i tych, którzy są w Panu od wielu lat. Apostoł Jan wiedział co to znaczy być przebudzonym, był taki przez całe swoje życie. Nie bez powodu napisał „porzuciłeś pierwszą swoją miłość” – widział ludzi, którzy przestali być przebudzeni, czuwający.  A na tym polega chrześcijańskie życie, by cały czas Bóg dotykał człowieka, a nie 1 na 10 lat i wtedy czujemy „przebudzenie” w swoim życiu. Dziś akty normalne stały się nadzwyczajne bo ludzie przestali chodzić z Bogiem. Przebudzenie to nie manifestacja darów duchowych, ale znajomość Boga i Jego wpływu na nasze życie.  To nie są zakazy bądź nakazy, ale szczera chęć i kochanie Boga. To nie zastanawianie się „czy mogę nie iść do kościoła?” ale wyczekiwanie „kiedy znowu pójdę?!”.

Czy uważasz, że przebudzenie będzie tam gdzie wielka konferencja, show i światła? Czy Duch może dotknąć Twojego serca w zaciszu Twojej komnaty? Czy nie mylisz przebudzenia z intensywnymi emocjami? Czy naturalnym jest dla Ciebie by mówić o Jezusie? Czy jest on realny w każdej sekundzie Twojego życia? Czy chcesz się zmieniać? Czy walczysz grzechem, o którym Bóg mówił 10 lat temu? Co jest Twoim problemem by żyć jako przebudzony chrześcijanin? Jesteś nieuprzejmy albo wybuchowy? Może nie potrafisz znieść kogoś w kościele? Może wywołujesz spory, albo krytykujesz ludzi? Plotkujesz? Jesteś leniwy i nie potrafisz nikomu usłużyć? A może błazeńska i nieprzyzwoita mowa to Twoja pięta Achillesowa? Czy jesteś szczery przed Bogiem i wyznajesz mu swoje grzechy? Czy prowadzisz życie trzeźwe, czujne, szczere bez udawania doskonałego chrześcijanina?