Starość nie jest zbyt popularnych tematem w dzisiejszych czasach. Kojarzy nam się ona z chorobami, ograniczoną zdolnością ruchu, nieraz smutkiem, oraz końcem życia. Nikt nie lubi widzieć oznak upływu czasu na swojej twarzy, ciele. Przybywa nam lat, a ciało nie młodnieje. Chcielibyśmy być zawsze młodzi, energiczni, potrzebni i posiadający ciekawe życie. Jednak gdy etap starości przychodzi wiele osób nie widzi dla siebie już więcej roli. Należałoby nie pytać „Jak usunąć się w cień?”, tylko „Jak wykorzystać moje doświadczenie?”. Czy przestały one być częścią Kościoła Jezusa Chrystusa? Dlaczego są bierne? Dlaczego pielęgnują swoją starość? Czy postrzegamy starość w zaletach czy wadach? Czy dostrzegamy potencjał starości? Jak starzeć się w Panu? Tak by być mu wciąż potrzebnym? Tak by prowadzić młodszych? By być wzorem? By nie zmarnować ostatniej części swojego życia? Jak skupiać się na teraźniejszości i nie wspominać tego co było? Jak być potrzebnym teraz, dziś? Jak zachęcać osoby starsze? Jak traktować je w zborze? Czy w Twoim kościele przygotowuje się członków na starość? Na śmierć? Jak żyć by zostawić następnym pokoleniom godne dziedzictwo?