“I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.” Mt.2:11

Tożsamość mędrców w tym opisie Mateusza jest niepewna. Mateusz mówi nam tylko, że przybyli ze Wschodu lub w dosłownym tłumaczeniu greki z wschodu (słońca). Wielu wierzy, że przybyli z Persji, bo nazywano ich magami. To słowo pochodzi od staro perskiego słowa magus i jest odniesieniem do kapłana z zoroastryjskiego kultu, który był panteistyczny i studiował astrologię. Niektórzy uczeni uważają, że byli mędrcami z Indii, a inni, jak Chryzostom, wierzą, że pochodzili z Jemenu, ponieważ królowie Jemenu byli Żydami. Niedawne odkrycie dokumentu w starym dialekcie aramejskim mówi o religijnym porządku poświęconym prywatnej modlitwie w nieznanej krainie zwanej Szir, gdzie wierzono, że Bóg narodzi się jako człowiek, a jego narodziny zostaną ogłoszone przez niezwykle jasną gwiazdę. Jedną rzeczą, której możemy być pewni, jest to, że byli oni Żydami. Byli także bardzo znani z żydowskiego kultu, ponieważ ich dar złota, kadzidła i mirry był trzema kluczowymi elementami żydowskiego kultu.

Czytając tę ​​historię w Aramejskiej Biblii, można odkryć coś bardzo interesującego w tych prezentach. Przede wszystkim był tylko jeden prezent. Aramejskie słowo użyte do podarowania to korbana. To słowo jest w liczbie pojedynczej, podarowali mu prezent. To słowo, które ma być prezentem, jest bardzo mylące. Pochodzi od słowa “korban“, którego użył Jezus w Ewangelii Mateusza 15: 6, gdzie gani faryzeuszy za nazwanie ich ofiary korbanem. Korban to dosłownie ofiara lub poświęcenie Bogu. Może to być ofiara zwierzęca lub ofiara kadzidła, co najprawdopodobniej miało miejsce w tym przypadku. Słowo korban pochodzi od semickiego korzenia wywodzącego się z akadyjskiego słowa, które oznacza przybliżenie się do kogoś. Przeszedł ewolucję w sens ofiarowania lub podarowania, ponieważ celem ofiary lub daru jest zbliżenie do przyjmującego. Tak więc celem kadzideł było zbliżyć cię do Boga.

Pachnidło lub mirra była używana tylko w miejscu Najświętszym i była mieszana w złotym naczyniu i spalana na złotym talerzu. W rzeczywistości termin pachnidło i mirra reprezentował połączenie olejków eterycznych, ale aby uniknąć wymieniania po kolei wszystkich olejków, kadzidło lub olej otrzymał nazwę pierwotnego oleju, który był używany. W przypadku pachnidła, był to główny olej, który zawierał żywicę benzoesową, onychę i galban. Mira była olejem z dodatkiem aromatycznej kory, dodawano cynamon. Księga Wyjścia 30: 33-37 ostrzega, że ​​tych związków nie można używać poza miejscem Najświętszym, dla nikogo poza Bogiem, aby nie został oddzielony od ludu. Słowo zapach to arich, który pochodzi od słowa ruach, który oznacza ducha, ale jest również używany do aromatu. W kontekście, w którym jest używany, najprawdopodobniej jest grą na aramejskim słowie “arak“, oznaczającym uzdrowienie.  Wydaje się, że jest to bezpośrednie odniesienie do kadzideł spalonych w miejscu Najświętszym, a Bóg mówi, że gardzi tymi wonnościami, gdy są ofiarowane bez szczerości, tak jak to robili w Amosa 5:21 “Miałem w nienawiści i odrzuciłem uroczyste wasze święta, ani się rozkocham w wonności świąt waszych”. Zamiast tego oferowano je tylko po to, by wzywać obecność Boga, aby mogli zdobyć trochę łakoci, takich jak uzdrowienie czy odnowę. Innymi słowy, palili kadzidła, aby wzywać Boga do rozwiązania ich problemów i nie używać go jako korban.  Bóg mówi dosłownie: nie możesz przymilać się do mnie paląc tylko kadzidło.

Jednak był jasny cel używania kadzidła, kadzidła i mirry w kulcie, jak to nakazał Bóg. Był używany jako korban, ofiara zbliżenia się do Boga. Oto, co mędrcy przynieśli Jezusowi.

Tak więc, w tym małym żłóbku, a nie w miejscu Najświętszym, ci mędrcy połączyli święte oleje w złotym naczyniu przed Jezusem, przed samą obecnością Boga, gdzie następnie spalili ten olej na złotych talerzach i czcili Boga jak kapłan zrobił to w miejscu Najświętszym. Mędrcy rozpoczęli nową epokę kultu, który nie potrzebował ludzkiego najwyższego kapłana, było to uwielbienie, które każdy mógł spełnić, bo kiedy Jezus umarł na krzyżu, zasłona oddzielająca Miejsce Najświętsze została rozerwana na pół, a teraz wszyscy mają dostęp do obecności Boga przez naszego nowego arcykapłana, Jezusa Chrystusa.

Aha, i trzeci element kultu, złoto? Wszystko w Miejscu Najświętszym miało być zrobione ze szczerego złota. Starożytny człowiek odkrył, że złoto ma właściwość, jakiej nie posiadał żaden inny metal. Wszystkie inne metale, które trzymasz w dłoni, rozgrzeją się, oprócz złota. Złoto pozostanie chłodne, pasywne i powściągliwe, jak bogowie. Tak więc wierzono, że złoto jest skórą bogów. Wszystkie bożki były zrobione ze złota, skóry bogów i ludzie czcili złoto lub skórę bogów. Ale Hebrajczycy używali tylko złota lub tego, co poganie uważali za skórę swoich bogów, by służyło prawdziwemu Bogu Jahwe, na złocie mieszano oleje i służyło jako podstawka do spalania Jego kadzidła.

Dar Mędrców był niebezpieczną podróżą, a był tylko w jednym celu, który znajduje się w Ew. Mateusza 2: 2: “przyszliśmy oddać mu pokłon”. Dar mędrców jest jedynym darem, który jest przyjemny Bogu, jedynym darem, jaki możemy dać Bogu w to Boże Narodzenie, a jest to oddanie Mu czci .

pastor Krzysztof Wójcik