Dosyć życia dla siebie!

Kiedyś cierpienie było odbierane jako narzędzie, które kształtuje charakter. Dziś bardziej kojarzy się z mniej doniosłym celem. Widzimy je jako coś niepotrzebnego, czego nie chcemy doświadczać będąc w nieprzyjemnych sytuacjach. Jak dziś mamy cierpieć dla Chrystusa skoro nie lubimy cierpieć? Jak na przestrzeni stażu wiary zmieniło się Twoje podejście do grzechu? Tego co nim jest, jak na niego reagować? Czy potrafisz się kontrolować, czy wydajesz owoc wstrzemięźliwości? Czy jesteś gotowy znosi prześladowania ze względu na swoja wiarę, przynależność do Chrystusa? Czy raczej wręcz przeciwnie?