Postępowanie według ciała dla prawdziwego chrześcijanina jest prawdziwą zgrozą, a przynajmniej powinno być. Człowiek odrodzony ma odmieniony umysł i nie chce już postępować według tego co dyktuje ciało, czego pożąda ciało, człowiek odrodzony chce stronić od cielesnych rzeczy. Teoria teorią a praktyka wypada zupełnie inaczej. Człowiek odrodzony nie chce a i tak się zmaga, nie chce a i tak grzeszy, nie chce a zasmuca Ducha Świętego doprowadzając do walki między Duchem a ciałem.

Jak duchowy człowiek zaczyna bratać się z ciałem? Jak doprowadza do akceptacji grzechu w swoim życiu? Dlaczego zaczyna się z tym czuć dobrze? Dlaczego rzecz w Bożych oczach straszną, traktuje tak łagodnie i niekonkretnie? Gdzie podziała się surowość względem siebie samego? Dlaczego zamiast płaczu z powodu grzechu, jesteśmy pełni spokoju?

Dlaczego duchowy człowiek upada, grzeszy, popełnia błędy? Dlaczego cielesna natura potrafi przejąć kontrolę? Jak to się dzieje? Czym się objawia? Jakim zachowaniem? Dlaczego nieustannie buntujesz się wobec Boga? Jakie są skutki słuchania się cielesnej natury więc i Twojego nieposłuszeństwa? Skąd pochodzi prowadzenie Ducha? Co musisz a czego nie możesz robić?

Czy kontrolujesz ciało i jesteś kontrolowany przez Ducha? Czy postępujesz tak jakbyś był niewierzący? Czy jesteś nadal zbawieni gdy postępujesz według ciała?