Apostoł Paweł w rozdziale 11 podsumowuje swój dotychczasowy wykład na temat miejsca Izraela w Kościele Jezusa Chrystusa. Zakańcza polemikę z argumentami wierzących z pogan, jakoby Izrael został odrzucony i nie ma dla niego miejsca w Ciele Chrystusa. Czy rzeczywiście Bóg odrzucił swój naród i miał to od zawsze w swoim planie? Czy prawidłową jest teologia zastępstwa narodu wybranego przez wierzących nawróconych z pogan? Na czym polega przedwiedza Boża dotycząca człowieka i jego zbawienia? Czy pojmowana współcześnie predestynacja jest prawidłowa w swojej definicji? W jakich historiach biblijnych dostrzec możemy przedwiedzę Boża odnośnie wydarzeń z ludzkiego życia lub podejmowanych przez niego wyborów? Czy jako istoty ograniczone czasem jesteśmy w stanie pojąć Bożą naturę nie podlegającą ramom czasowym? Dlaczego implikuje to takie problemy w zrozumieniu istoty przedwiedzy Bożej? Czy wiadome nam jest, że plan zbawienia człowieka istniał jeszcze zanim człowiek został stworzony? Czy Bóg odrzuca pierwszy, czy to człowiek podejmuje decyzję odrzucenia Boga w swoim życiu? Jaką wagę w oczach Bożych ma przymierze i według jakich zasad funkcjonuje?

Jak więc w tym kontekście należy interpretować dzieje Izraela? Dlaczego Bóg zatwardza człowieka i w jaki sposób to robi? Co świat zyskał na zatwardzeniu narodu wybranego? Jaka powinna być nasza postawa wobec narodu wybranego? Czy możliwe jest ponowne wszczepienie po odcięciu od drzewa oliwnego? W jaki sposób ostatecznie dokona się zbawienie Żydów? Co będzie się działo, gdy łaska powróci do Izraela?