„Czuję się jak w niebie”, „pójdziemy do nieba”, „jestem w siódmym niebie” te i inne wyrażenia mówią nam co nieco o naszym wyobrażeniu nieba . Dla wielu jak nie większości z nas jest to zwyczajnie miejsce, do którego udamy się po śmierci. Czy taka wizja pokrywa się z przekazem biblijnym? A może jest to jedynie spuścizna kultury, a nie tekstu biblijnego? Co wiemy o niebie?
W Objawieniu 4-5 możemy przeczytać opis nieba. Często wyobrażamy je sobie, każdy z nas ma pewien jego obraz. Pytanie się nasuwa na ile ten obraz jest biblijny? Czy w niebie Bóg jest sam, a może towarzyszą mu jakieś i jakie istoty? Co możemy powiedzieć o władzy Boga w niebie? Jak rozumieć wyrażenie „trony nad tronami”? Czy teologia Rady Bożej kłóci się z monoteizmem? Czy wizja z Objawienia Jana jest czymś nowym czy jest zaczerpnięta ze Starego Testamentu?
Żył sobie kiedyś pewien rycerz, który z wielką odwagą walczył na wszystkich frontach swojego Królestwa. Aż któregoś dnia potknął się, kusza przecięła mu nogę i omal nie doprowadziła go do śmierci.
Kiedy leżał ranny na ziemi, przyśniło mu się niebo. Było ono jednak bardzo daleko, prawie całkowicie poza zasięgiem jego możliwości. Tymczasem piekło, ze swoją bramą na oścież otwartą, z której buchał ogień, znajdowało się bardzo blisko. Rycerz ten, rzeczywiście od pewnego czasu odrzucił wszelkie reguły i obietnice rycerskie, a przeobraził się w zwykłego żołdaka, który zabijał i popełniał wiele zła, nie biorąc pod uwagę drugiego człowieka.
Pełen strachu, rzucił hełm, miecz i zbroję, i udał się pieszo do jaskini, gdzie przebywał pewien pustelnik. “Ojcze mój, chciałbym otrzymać rozgrzeszenie z moich win, ponieważ bardzo obawiam się o zbawienie duszy. Przyjmę wszelki rodzaj pokuty. Niczego się nie lękam”.
“Dobrze mój synu”, odpowiedział pustelnik. “Zrobisz tylko jedną rzecz: idź i napełnij wodą tę beczułkę i wróć z nią do mnie”.
“Och! to jest pokuta dla dzieci i dla kobiet!”, wykrzyknął nasz rycerz, podnosząc wojowniczo rękę w górę. Lecz wizja diabła śmiejącego się szyderczo, szybko go ostudziła.
Wziąwszy baryłeczkę pod pachę, mrucząc udał się w kierunku rzeki. Zanurzył baryłkę w wodzie, lecz ta nie chciała się napełnić. “To są czary”, krzyknął pokutnik. “Ale teraz zobaczymy”. Poszedł do innego źródła : baryłeczka była nadal pusta. Wściekły udał się do wioskowej studni. Trud daremny. Rok później, stary pustelnik ujrzał go z daleka, w podartych łachmanach, z krwawiącymi nogami i z pustą baryłeczką pod pachą.
“Mój ojcze”, rzekł rycerz (to był właśnie on), głosem niskim i zbolałym. “Odwiedziłem wszystkie rzeki i źródła Królestwa. Nie mogłem napełnić baryłki… Teraz wiem, że moje grzechy nie będą odpuszczone. Będę potępiony na wieczność! Ach moje grzechy, grzechy tak bardzo ciężkie… Zbyt późno zacząłem za nie żałować”.
Łzy strumieniem spływały mu po policzkach. Jedna z nich, bardzo maleńka, spływając po brodzie, spadła do baryłki. W jednym mgnieniu oka baryłeczka napełniła się aż po brzegi wodą czystą, świeżą i dobrą, taką, jakiej nigdy nie widziano.
Jedna maleńka łza żalu.
Dlaczego wizja Pawła jest taka ważna? Jak ją interpretować? Czym jest trzecie niebo? Dlaczego mówi w niej w trzeciej osobie tj. o kimś? Kogo widział? Czy czytamy w listach o szczegółach tej wizji? Czy Paweł się odnosi gdzieś do niej? Dlaczego raz mówi o niebie a zaraz o raju? Jaki ma to związek z listem do Koryntian? Dlaczego Paweł w 21 rozdziale chce i może przemówić do ludu? Kim jest Akiba? Z jakiej literatury korzystał Paweł? Czy odnajdujemy jej wpływy w Nowym Testamencie? Jak tak to gdzie i jakie? Jaki ma związek z tą wizją legenda Tardes?
“Czy Bóg odtrącił swój lud”? Naród wybrany, nieposłuszny i oporny. Lud, który był przeświadczony o własnej sprawiedliwości, czystości, świętości, wyjątkowości. Przekonany, że postępuje zgodnie z prawem i nie ma z czego pokutować. Nie ma z czego się nawrócić. Czy Izrael nie otrzymał dostatecznej łaski od Boga by się upokorzyć przed Nim? Czy przestał być oczkiem w głowie Boga? Czy Nowe Przymierze ustanowiło także Nowy Izrael? Nowy lud Boży? Dlaczego jest tak mało Żydów w Kościele? Dlaczego poganom łatwiej było przyjąć Ewangelię? Dlaczego tak trudno nawrócić się ludziom w kraju chrześcijańskim? Czy wzrastanie zgodnie z przykazaniami powoduje, że trudniej jest się nawrócić? Na czym polega błąd dzisiejszych ludzi jaki popełnili też i Żydzi?
Na jakich kreujemy się w oczach Bożych? Czy chcemy być święci i nieskazitelni? Czy błagamy Go o miłosierdzie? A może nie potrzebujemy tego robić? Czy jesteś zaprzedany własnej sprawiedliwości? Na czym polega prawdziwa świętość? Czy musisz być święty, czy jednak chcesz i pozwalasz Bogu by Cię uświęcił? Czy chętnie przyjmujesz sprawiedliwość Jezusa? Czy jesteś sprawiedliwy w Nim? Czy czujesz swoją grzeszność? Modlisz się o Boże zmiłowanie?
Ta treść jest zablokowana. Zaakceptuj pliki cookie, aby wyświetlić zawartość.
Ta strona internetowa używa Polityka prywatności i plików cookies aby dać ci jak najlepsze wrażenia.
