utworzone przez Rafael | 07/10/2018
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia nowej serii kazań noszącej tytuł “Dom Ojca”. Będzie to podróż przez całą Biblię a więc teraz zaczniemy od początku stron tej wielkiej i wspaniałej księgi. Na dziś dzień nie wiemy jak długo będzie trwać ta seria ale na pewno będziesz mógł drogi przyjacielu / przyjaciółko poszerzyć swoją wiedzę i poznanie. Ta część i następne będą mówiły o “wojnie” która toczy się w umysłach ludzi pomiędzy Biblią a nauką. A zatem jeszcze raz zachęcamy do poznawania i wspólnego studiowania tej największej księgi jaką jest Biblia.
Czy toczy się wojna między Biblią a światem naukowym? Czy jest wojna między wiarą a nauką? Czy Biblia o teoriach naukowych? Czy biblijna baśń była zmyślona jak to te współczesne czy może pouczała o istotnej prawdzie? Czy Biblia próbuje pokazać nam materialną czy funkcjonalną przyczynę stworzenia? Co to oznacza? Czy język starożytny hebrajski jest zrozumiały dla dzisiejszych Żydów? Co definiowało piękno w czasach Abrahama? Jak kiedyś wyglądało małżeństwo? Jak możemy poznać język i kulturę tamtych czasów? Przez nasz język i kulturę? Jak traktować interpretację Biblii? Czy mamy ją czytać jak zwykłą literaturę? Dlaczego dziwimy się, że Izraelczycy odstępowali od Boga? Jak postrzegali starożytni świat? Czym się różniło wyobrażenie świata przez Egipcjan od wyobrażenia biblijnego? Czy światopogląd starożytny był spójny? Czy powinniśmy traktować Biblię jako księgę naukową? Czy możemy/potrafimy przełożyć kosmologię starożytną na naszą? Czy Biblia mogła mówić o okrągłej Ziemi, o fizyce kwantowej itd.? Czy uczciwym jest twierdzenie, że tak? Na czym polega uniwersalność Biblii? W starożytności było pojęcie naturalne i ponadnaturalne? Jak interpretować starożytne języki? Jak tłumaczyć czasownik „bara” tj. „tworzyć”. Czy chodzi o zwykłe tworzenie materialne? Jaki jest kontekst jego użycia? Jak tłumaczyć słowo „początek”? Jak powinniśmy tłumaczyć 1 i 2 werset 1 rozdziału ks. Rodzaju?
utworzone przez Redaktor | 28/03/2018
„Wybrał też Dawida, swego sługę. Sprowadził go z zagrody dla owiec…I on uczynił w prawości swego serca, Przewodził ludowi swoją zręczną ręką.”Ps.78:70 i 72.
Zanim Dawid zasiadł na królewski tron był obiecującą postacią. Pokonał Goliata, przyjaźń z Jonatanem, Duch Pański zstąpił na niego po namaszczeniu na króla, dwa razy oszczędził życie Saula. Wykazał się też zdolnościami przywódczymi i strategicznymi.
Dlatego jest tragiczne, że Dawid nie żył według oczekiwań. W swoim pożądaniu kobiety złamał 5 z 10 przykazań. W spisie ludności bardziej pokładał nadzieję w muskułach ludzi niż w potężnym ramieniu Pana.
W świetle tych poważnych grzechów, jak mógł być nazwany „człowiekiem według Bożego serca” (1Sam.13:14)? Na pewno szczerze pokutował. Jednak, ponad wszystko nie jak Salomon, jego serce nie lgnęło do innych bogów, lecz „jego serce było szczere wobec Pana” (1Krl.11:4). Dlatego mógł zaśpiewać z serca Ps.18:2-3 (i to jest do poczytania).
pastor Krzysztof Wójcik
utworzone przez Rafael | 12/03/2018
„Lecz ja wiem, że Odkupiciel mój żyje i że jako ostatni nad prochem stanie!” Hiob 19:25
Kto to jest ten odkupiciel? To Mesjasz, Jezus Chrystus. Ale to było 2 000 lat temu, zanim Jezus przyszedł na ziemię. Skąd mógł Hiob wiedzieć o Nim? Żydzi wiedzieli o Mesjaszu od czasów Abrahama. Noe wiedział o Mesjaszu kiedy Bóg posłał tęczę. Kain i Abel wiedzieli o Mesjaszu, tak samo jak i Adam i Ewa.
My myślimy o czasie jako przeszły teraźniejszy i przyszły. Bóg jest ponad czasem. Tak jak my patrzymy na przeszłe wydarzenia naszego zbawienia, ludzie S.T. Patrzyli na przyszłe wydarzenia ich zbawienia. Hiob wiedział, że jego grzechy są przebaczone przez Mesjasza, który nadejdzie. Z naszej perspektywy to jeszcze nie nastąpiło, ale z Bożej tak.
Dlatego Hiob wypowiada dziwne zdanie: „Wiem, że mój Odkupiciel żyje”. Następnie dodaje „i jako ostatni achoron“. Achoron to bardzo dziwna forma hebrajskiego korzenia słowa achar. Żaden tłumacz nie ma odwagi przetłumaczyć tego dosłownie, bo nie ma sensu. Oznacza ono: przed i ostatni. Dla Odkupiciela ma to sens. Boże odkupienie istnieje przed i do końca.
W święta Bożego Narodzenia nie wspominamy wydarzenia sprzed 2000 lat. Początek odkupienia nie rozpoczął się wraz z narodzinami Jezusa, my obchodzimy święta odkupienia z początków czasu aż do końca czasu i Syna Bożego, który przyniósł nam to odkupienie.
pastor Krzysztof Wójcik
utworzone przez Rafael | 09/03/2018
Niektórzy krytycy Chrześcijaństwa, włączając w to Dana Browna, twierdzą, że Jezus poślubił Marię Magdalenę. Powołują się na Ewangelię Filipa, gdzie rzekomo Jezus całował Marię w usta.
Nowy Testament nigdzie nie nadmienia tego, ze Jezus był żonaty. W 1Kor.9:5 broni swojej pozycji bycia mężem i małżeństwa apostołów. Gdyby Jezus był żonaty, na pewno Paweł zacytował by małżeństwo Jezusa jako precedens.
Pismo, za to wyjawia, że Jezusa czeka małżeństwo. Poślubi swoją Oblubienicę – Kościół (Obj.19:7-9).
Jeżeli chodzi o Ewangelię Filipa, to dokument mówi: ”Jezus całował ją często w __” tutaj manuskrypt jest uszkodzony. Brown i inni zakładają, że brakujące słowo to usta, ale równie dobrze mogłoby być czoło, głowa, policzek a nawet dłoń. Nic w kontekście nie sugeruje, że całował ją w usta. Ta ewangelia nie wspomina nawet, że Jezus był żonaty. A najważniejsze – ten dokument datuje się na około 275 rok naszej ery, setki lat po kanonicznych ewangeliach. Ciężko to uznać za spolegliwe źródło życia Jezusa.
Dzisiaj, niektórzy krytycy twierdzą, że biblijne proroctwa nie są imponujące, bo zostały wytworzone i dopisane do biblijnego tekstu po wydarzeniach, które niby miały być zapowiedziane. Taki pogląd zaprzecza faktom.
Weźmy pod uwagę księgę Izajasza. Do połowy dwudziestego wieku, nasza najwcześniejsza kopia manuskryptu Izajasza była datowana na 980 r.n.e. Po odkryciu Zwojów z Morza Martwego w 1947, naukowcy mogli przebadać kopię manuskryptu Izajasza z 150 r.p.n.e. Ten manuskrypt jest kopią oryginalnego dokumentu z 7 wieku przed Chrystusem. Szczegółowe proroctwa nadchodzącego Mesjasza zawierają takie zapisy jak – narodzenie się z dziewicy (7:14), będzie namaszczony przez Ducha Świętego (11:2), będzie usługiwał w Galilei (9:1-2), będzie czynił cuda (35:5-6), będzie milczał przed oskarżycielami (53:7), będzie ukarany wraz ze złoczyńcami (53:12), będzie odkupieńczą ofiarą dla ludzkości (53:5), będzie pogrzebany w grobie bogatego człowieka (53:9). Te wydarzenia nie mogły być wytworzone po fakcie jak twierdzą krytycy. Te proroctwa były zapisane setki lat przed tymi wydarzeniami, a ich dosłowne wypełnienie się w pierwszym wieku naszej ery (wraz z setkami innych proroctw S.T.) poświadczają boskiej inspiracji Pisma.
pastor Krzysztof Wójcik
utworzone przez Redaktor | 03/07/2016
Dar prorokowania, uznany w Biblii jako największy, to dar, który ma na celu budować Kościół. Widząc nadużycia możemy zadać sobie pytania czym jest proroctwo, a czym nie jest? Jaka jest moc i niebezpieczeństwo wynikające z prorokowania? Jakie powinniśmy stosować środki ostrożności? Jak rozpoznać ludzi którzy oszukują, bądź źle używają tego daru? Dlaczego ten dar jest ważniejszy niż inne? Jaki jest porządek prorokowania? Co oznacza, że Duchy proroków są poddane prorokom? Czy dziś proroctwo podkreśla Jezusa w Kościele? Czy wygłaszane jest pod hasłem „tak mówi Pan”? Czy dzieje się jak Pan chce? Czy znamy na tyle Słowo Boże by móc rozsądzić proroctwo zgodnie z Duchem Biblii? Kto ma rozsądzać proroctwo w zborze? Czy wszyscy mogą być prorokami? A może musi to być jedna osoba? Czy proroctwo można zapomnieć? Czy może być dostosowane do współczesnej kultury? Czy wymaga potwierdzenia? Czy może być „nietrafione”, tylko w części prawdziwe, nieświadome, niekontrolowane, „za długie” lub sprzeczne z Pismem Świętym? Czy bycie prorokiem to przywilej czy raczej udręka? Jacy byli prorocy w Starym Testamencie? Jaka jest różnica między prorokowaniem, a wróżeniem? Czy szatan ma swoich proroków? Co na celu ma proroctwo o czym się zapomina? Czy ludzie w Kościele zniechęcają do używania tego daru? Czy ludzie boją się słyszeć proroctwa?
